Slopen ja, maar wie betaalt?

Al jaren wordt er in heel wat steden gezocht naar mogelijkheden om de leegstand van de vele vierkante meters kantooroppervlak terug te dringen. Met schraal resultaat. Zo nu en dan is er een bescheiden succesje wanneer een kantoorkolos is getransformeerd tot hotel of studentenhuisvesting. Op een uitzondering na zijn deze transformaties vaak te danken aan flinke financiële injecties van rijk, provincie en/of gemeente.

Niet echt een model waarmee we de enorme transformatiebehoefte te lijf kunnen. De staat van veel van deze gebouwen is doorgaans matig, en om de complexen bij functieverandering te laten voldoen aan de huidige wet- en regelgeving zijn grote investeringen nodig die zorgen voor dieprode cijfers in de investeringsbalans. Slopen dan maar? Die vorm van saneren wordt door velen gezien als kapitaalvernietiging en maar weinig eigenaren staan open voor die oplossingsrichting zolang zij geen financiële compensatie kunnen verwachten. Er is in het verleden wel eens gesproken over een sloopfonds van waaruit e.e.a. bekostigd zou kunnen worden, maar tot op de dag van vandaag is er nog geen formule bedacht waarmee de kas voor dit fonds gevuld zou kunnen worden. Maar wellicht kan er uit een onverwachte hoek een oplossing komen.

Joint Regulation

Er is al geruime tijd een enorme discussie gaande over het Nederlandse softdrugs beleid, en dan met name over de bevoorrading van de coffeeshops. Want hoewel de verkoop van softdrugs aan de voorkant wordt gedoogd, vindt de aankoop van de handelswaar plaats in een duister en illegaal circuit aan de achterdeur. Met alle gevolgen van dien; verborgen kweek met illegaal energiegebruik, geen kwaliteitsbewaking, brandgevaarlijke situaties en enorme kosten voor opsporing en vervolging..... Onlangs heeft de rechtbank in een aantal gevallen wiettelers weliswaar schuldig bevonden aan hennepteelt maar hen vervolgens geen straf opgelegd omdat de teelt in de ogen van de rechtbank overeen komt met het gedoogbeleid inzake softdrugs. De betreffende telers waren altijd zeer open over hun activiteiten, ze betaalden netjes de energierekening en belasting en hielden een transparante boekhouding bij waaruit bleek dat zij enkel leverden aan door de gemeente goedgekeurde coffeeshops. Ook hebben nu al meer dan 50 gemeenten de Joint Regulation ondertekend waarmee ze ijveren voor regulering van de wietteelt. Arnhem is een van de ondertekenaars van dit manifest en onlangs is in de raad een motie aangenomen waarin de raad het college oproept te starten met een experiment met gereguleerde wietteelt. En daar ligt een kans voor het denken over gebouwtransformaties in het algemeen en het sloopfonds in het bijzonder: Gebruik leegstaande panden tijdelijk als gereguleerde hennepkwekerijen om daarmee geld te genereren voor de financiering van het transformeren, afstoten en/of slopen van het overschot aan vierkante meters kantoor- en bedrijfsruimte.

Postbank gebouw

De vele beschikbare vierkante meters gecombineerd met de huidige stand van zaken aangaande LED verlichting voor het kweken van gewassen en de hoge opbrengst per m2 bij cannabis biedt geweldige mogelijkheden! Uiteraard is niet elk pand geschikt voor dat doel, maar voor anderen lijkt het dé oplossing.

Neem bijvoorbeeld het Postbank-gebouw van de ING aan de Velperweg in Arnhem. Dit voormalige Giro-kantoor met een oppervlak van meer dan 55.000 m2 is een fraai voorbeeld van het bouwen aan het eind van de jaren 60 van de vorige eeuw. Een robuuste modernistische betonkolos op de plek waar daarvoor karakteristieke villa's het straatbeeld bepaalden. Gebouwd voor de verwerking van de roemruchte giro-kaarten, eerst handmatig door vele medewerkers maar al snel geautomatiseerd door, zeker in de begintijd, enorme computers. Vanuit het gebruik als Giro-kantoor is dit complex met z'n strenge toegangscontrole altijd zeer gesloten geweest, en dit vesting karakter werd ook nog een versterkt door het feit dat het op poten geplaatste gebouw boven het op het maaiveld gesitueerde parkeren zweeft. Deze opzet is voor de nieuwe tijdelijke functie een absolute pré! Stel dat er in een samenwerkingsverband tussen Gemeente, provincie, ING en bijvoorbeeld Presikhaafbedrijven een kwekerij in het complex zou worden gestart. En laten we er eens van uitgaan dat de helft van het complex daarvoor kan worden ingezet. Met een voorzichtige schatting van 10 tot 15 planten per vierkante meter en een daarbij behorende jaar-opbrengst tussen de € 1500 en € 2000,- opbrengst per m2 komt dat neer op jaarbedragen van tientallen miljoenen....en daar komen de besparingen op het gebied van opsporing, handhaving e.d. nog eens bij......

Een gouden kans voor de gemeente en provincie! En dan niet alleen op financieel vlak maar ook op het gebied van de werkgelegenheid, de leegstandsproblematiek en het bestrijden van de uitwassen van het criminele drugscircuit......problemen worden kansen, het is een kwestie van anders kijken.